En toen...

waren we ineens vier jaar verder. 

Zouden er nog mensen zijn die nu melding krijgen van mijn blog? Van mijn verlaten kruimelpad? Dat ik zo af en toe best mis, maar dat op mijn prioriteitenlijstje ergens op nummer vijf terecht is gekomen. Terwijl ik tot nu amper tot drie kom. Vanavond - ja ja, tijdens Mercurius retrograde ;-) - raakte ik geïnspireerd en type ik, opgekruld in mijn kuil op de bank, deze blog. En mocht je mij nu lezen en denken: "Hey! Marielle, broodkruimels! Daar is ze weer. Zou er nog wat spannends gebeurd zijn sinds haar laatste blog?", dan is mijn antwoord best wel "Ja!"

Ik verhuisde 1 april 2010 van de stal bij de boer naar de (anti-kraak) aanleunwoning in Soest. Daar ergens in Soest was ik gebleven. Maar met geen woord repte ik over de buurman. Die werkelijk waar custardsuiker bij me kwam lenen. Voor héérlijke crème brûlées, waar ik er ook eentje van kreeg. Hij zou ook een kattenladdertje voor me timmeren. Voor Yula. Maar dat kattenladdertje kreeg ik dan weer niet. Wel wat anders. Maar dat zag ik de eerste maanden totaal niet aankomen, nog compleet gehuld in mijn kluizenaarsgewaad.

Na de buurtpicknick (met alle anti-krakers) ontwaakte er iets en lag ik diezelfde nacht in bed plots te fantaseren dat hij op mijn deur zou kloppen en ... werd er daadwerkelijk op mijn deur geklopt. Door de buurman. Met een hopeloos nutteloze mededeling over een uiltje, waarna hij weer zijn eigen appartement instapte. En toen begon het pas echt. Een paar dagen later was onze eerste date een feit. We gingen samen naar de IKEA. En dan weet je dat het menens is.. (ik had een kast nodig, hij reed een stationwagen).

Enkele maanden later, op mijn verjaardag notabene, kwam het gevreesde bericht: de aanleunwoningen zouden worden gesloopt en wij (zo'n 60 man) moesten er uit. Een dikke domper. De mazzel was dat er al een week later op de Utrechtse Heuvelrug een idyllische soort van vervallen blokhut op twee bewoners stond te wachten. Aan de rand van de snelweg, het bos en een meer. Nog geen maand later sloten we in Soest voorgoed de deur en ging er letterlijk en figuurlijk een nieuwe deur open.

Het kattenladdertje kwam er dus niet. Wel twee kindjes (whaaa, ja, twee kindjes! een meisje van augustus 2012 en een jongetje van juni 2014). En ook het diploma voor mijn zesjarige opleiding psychologische astrologie / astrologische belevingstherapie. Wat vervolgens op nummer vier op mijn prioriteitenlijstje terecht kwam. Ook omdat mijn kijk op veel dingen de afgelopen jaren veranderde. Want dat zand op de Heuvelrug dat landt wel. En als kersverse moeder gaf (geef) ik mezelf ook weinig tijd om goed bodemonderzoek te doen en die nieuwe kijk eens opnieuw onder de loep te nemen. Maar.. tijden veranderen. Klokjes blijven tikken. Evenals mijn schrijvershart. Al moet díe rikketik wel weer even op gang komen. 

De blessings blijven vanaf nu achterwege, 

maar ook dit bloed kruipt waar het niet gaan kan. 

Tot een volgende blog. Wie weet wanneer en waarover :-)

beleef de lente! (live meekijken in 8 vogelnesten)

Vorig jaar had ik hier op mijn weblog de Amerikaanse kolibrie-webcam geplaatst. 24 uur per dag had je live beelden van het leven van dit prachtige vogeltje. Pas nu ontdek ik de vogelwebcams van de Vogelbescherming. Hier zie je hoe vogels in Nederland leven: van het eerste ei tot de laatste vogel die het nest uitvliegt. Vier maanden lang, van 1 maart tot 1 juli, live, zeven dagen per week en 24 uur per dag. Volg de ooievaar, oehoe, boomklever, boerenzwaluw, slechtvalk, steenuil, ijsvogel en purperreiger en zie hoe ze hun nest bouwen, paren, hun jongen voeren en leren vliegen. Het is zo mooi en fascinerend om te zien, ik wilde het jullie dan ook niet onthouden :) www.beleefdelente.nl

Wil ik iedereen bij deze ook alvast een prachtige lente equinox oftewel Ostara wensen. Ik vier het twee maal dit jaar: komend weekend in Appelscha en maandag in Amersfoort. Ostara is een vruchtbaarheidsfeest en het (astrologische) begin van de lente. Dit wordt gevierd wanneer de zon het teken Ram, het nieuwe begin, ingaat. Dit jaar is dat 21 maart. De dag en de nacht zijn even lang en vanaf dan worden de dagen weer langer. Hoera! :) Geniet ook van de volle maan van 19 maart. Deze volle maan staat heel dicht bij de aarde (in het perigeum) en zal daardoor veel groter verschijnen dan normaal.

Serene blessings, Marielle

de magische cirkel

Ze is er! En ik ben er trots op! :) De Magische Cirkel

Ik wens jullie allemaal een prachtige Imbolc: tijd om op te ruimen wat niet meer bij je past en te omarmen wat je koestert. Zodat alleen de voor jou belangrijke zaadjes heel binnenkort uit kunnen komen :)

Happy Imbolc blessings, Marielle

saturnus: barrière of fundament?

De planeet Saturnus loopt sinds vanochtend achteruit. Retrograde. Pas in juni dit jaar gaat Saturnus weer recht lopen. Zoals ik ook wat betreft Mercurius al vaker heb geschreven, betekent een retrogradegang dat de energie van deze planeet meer naar binnen is gericht. Bij Saturnus geldt dat dus ook. Het gaat nu alleen om verantwoordelijkheid, zekerheid, structuur, overzicht, ernst, soberheid, geweten en grenzen.

Saturnus wordt vanwege deze thema’s dan ook regelmatig door de astrologiekenners als zwaar(moedig) gezien. Toch is Saturnus een planeet waarop je kunt bouwen. Een vormgever zonder poespas. Streng maar rechtvaardig. Het is zoals het is. En zoals Joyce Hoen zo typerend schreef: “In een auto zonder goede remmen van een helling af rijden is levensgevaarlijk”. Soms hebben we die Saturnus-rem hard nodig. Saturnus zet ons met beide benen op de grond en vraagt ons of we wel goed bezig zijn (geweest) en zo niet, tja, dan maakt Saturnus het ons niet zo makkelijk. Meestal door via de buitenwereld barrières op te werpen.

Maar nu loopt Saturnus dus achteruit. En worden we gedwongen bij ons zèlf te rade te gaan of we wel goed bezig zijn. En als we niet het juiste pad volgen of te hard doorbanjeren en over onszelf heen walsen, zal Saturnus in onze binnenwereld een barrière opwerpen. Dan kan het zijn dat je gevoelsmatig vastloopt en even teruggeworpen wordt. Hardhandig met beiden benen op de grond.

Saturnus staat nu in het teken Weegschaal, dus zul je dit misschien vooral op het gebied van relaties ervaren. Niet alleen de liefdesrelaties, maar alle soorten relaties. Goede afwegingen maken. Samenwerking. Kiezen voor jezelf en/of een ander. De juiste balans vinden. Relateren. Oude patronen vallen je op. Verval je in dezelfde fout of onderneem je actie?

Ook geld en materiële zaken spelen een rol bij het teken Weegschaal. Heb je dat onder controle? Leef je te uitbundig of ben je juist gierig? Wat heb je écht nodig? De verantwoordelijkheid ligt bij jou.

Maar Saturnus loopt bij iedereen ook door zijn of haar geboortehoroscoop, dus ook op het gebied van het huis waar Saturnus nu doorheen loopt bij jou, of de planeten waarmee hij eventueel een verbinding maakt, zal deze retrogradegang voelbaar zijn.

Ben je echter op op deze gebieden lekker bezig en in balans met jezelf en de (buiten)wereld, dan is Saturnus heerlijk. Je ervaart in een bepaalde mate harmonie, zekerheid, structuur en je kunt de verantwoordelijkheid aan. Saturnus is echt zo'n kwaaie niet: belonen kan hij ook.

Hoe dan ook, het is tijd om de zaken (weer) op orde te krijgen. Overzicht te krijgen. Jezelf te kennen. Weten wie je bent, wat je wilt en wat je kunt. En wat je mag. Wees eerlijk naar jezelf. En naar de ander.

Balanced blessings, Marielle

het licht in aantocht

- geplaatst in de nieuwsbrief van de Pagan Federation, midwinter 2010 -

We kennen het ongetwijfeld allemaal: tijden van reflectie, introspectie en bezinning. Vooral in deze maanden. Want wie leeft met en naar de natuur... ik hoef daar verder weinig over uit te leggen denk ik.

Maar de natuur helpt hier ook op een minder zichtbare, maar des te voelbare manier aan mee. Ver weg, in het universum, geven acht planeten invulling aan onze emoties, behoeftes, dromen, en aan hoe situaties verlopen. Eén daarvan is Mercurius. Een planeet waar ik graag over schrijf. En paradoxaal gezien is het ook Mercurius die zorgt dat ik daar graag over schrijf ;-) De planeet heeft in ons dagelijkse leven namelijk alles te maken met onze communicatie, het verkeer en de handel.

Mercurius loopt in ruim een jaar door alle twaalf de tekens (sterrenbeelden) en drie keer per jaar doet hij dat, optisch gezien, ongeveer 23 dagen achteruit lopend. In astrologische woorden loopt Mercurius dan retrograde. Tijdens deze periodes is alles wat met de energie van Mercurius te maken heeft meer naar binnen gericht. En voor mijn trouwe bloglezers ga ik nu in de herhaling, maar ook dát mag tijdens Mercurius retrograde ;-)

Zoals ik dan ook al vaker heb geschreven is het niet de beste tijd om belangrijke beslissingen te nemen. En ook het tekenen van contracten kun je beter uitstellen tot het moment dat Mercurius weer recht loopt. Wanneer je toch contracten moet tekenen of plannen maakt tijdens deze periode, dan gebeurt het regelmatig dat deze later alsnog worden ontbonden of worden herzien. En dat hoeft natuurlijk ook helemaal niet erg te zijn. Ik vertrouw er op, los van astrologie, dat alles zich aandient op het juiste moment, met de juiste reden.

Maar Mercurius retrograde kan nog meer bewerkstelligen. Zo kun je tijdens deze periode meer last hebben van spraakverwarringen of van onverwachte en emotionele uitbarstingen van mensen om je heen. Of van jezelf. Veel van wat met communicatie, verkeer en handel te maken heeft (zoals de telefoon, internet, vervoer, bestellingen, aankopen en afspraken) loopt vast of vertraging op, komt niet aan, gaat anders dan gepland, moet weer retour of wordt verzet. Haal dan even diep adem en wees je bewust van Mercurius.

Gelukkig heeft deze periode, zoals alles, ook zo haar mooie kanten. Dingen die je al lang vergeten was, kunnen in deze periode weer boven tafel komen. Of er duiken mensen uit het verleden op. Zo ontving ik bijvoorbeeld tot nu toe alleen tijdens deze periodes uitnodigingen voor reünies (of vonden ze dan plaats), lieten oude liefdes of vrienden ineens weer iets van zich horen, vond ik iets terug dat ik al een tijd kwijt was, of voelde ik ineens enorm de behoefte om mijn fotoalbums uit de kast te halen.

Het is een goede tijd om onafgewerkte zaken uit het verleden af te maken of af te ronden. Om los te laten wat niet meer bij je past. Tijd voor reflectie, introspectie en bezinning. Eigenlijk kun je Mercurius retrograde in één zin samenvatten: goed voor het oude, minder goed voor het nieuwe.

Je zult zo’n periode de ene keer intenser ervaren dan de andere keer. Dit heeft alles te maken met waar Mercurius op dat moment in jouw horoscoop staat en door welk teken de planeet loopt. En ook in hoeverre je je er van bewust bent en er rekening mee kunt houden.

Dit jaar liep Mercurius retrograde door de aardetekens. Aarde is een heel solide, ordelijk, sensitief en duurzaam element. Een prettige hulp in tijden van bezinning. En we hebben in 2010 nog één retrogradegang van Mercurius te gaan. Namelijk van 9 december tot en met 31 december. Ook deze keer weer door een aardeteken (Steenbok). Maar deze keer glijdt Mercurius terug naar het teken Boogschutter. Het vuurteken van visie, groei en optimisme.

Met andere woorden: alle kennis die we het afgelopen jaar opgedaan, herzien en verwerkt hebben, kunnen we het einde van dit jaar definitief omzetten in onze eigen heldere en positieve visie. Om deze in 2011 naar buiten te brengen. Als dat geen mooie symboliek is om de intentie van de Yuleviering kracht bij te zetten! Het licht, ons licht is in aantocht!

Happy & bright holiday blessings, Marielle

De Mercurius retrograde periodes in 2011 zijn:

 

· 30 maart t/m 24 april (in Ram - Vuur)

· 3 augustus t/m 27 augustus (in Maagd & Leeuw – Aarde & Vuur)

· 24 november t/m 15 december (in Boogschutter - Vuur)

stilstaan bij bewegen

Bewegen. Iedereen kan het, iedereen doet het, vanaf het moment dat je op de wereld komt. Bewegen is gezond en hoort bij het leven. Maar wat als je te horen krijgt dat je Multiple Sclerose hebt? Dan kan je beweging stoppen, stukje bij beetje.

Multiple Sclerose, afgekort MS, is een ziekte van het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg). Veel mensen denken dat MS een spierziekte is. MS kan wel verlamming van spieren tot gevolg hebben, maar het blijft een aandoening van het centrale zenuwstelsel. Multipel betekent veelvuldig en sclerose betekent verharding. MS is een chronische ziekte, dat wil zeggen dat de ziekte niet meer overgaat. MS treft voornamelijk jonge mensen.

Iemand die mij op een bijzondere manier dierbaar is, heeft afgelopen jaar te horen gekregen dat ze MS heeft. Hier ging een lijdensweg van pijn, verdriet, angst, boosheid, frustratie, onderzoeken en kastje-naar-de-muur situaties aan vooraf, voordat MS geconstateerd werd. Ze is nog maar net de 30 gepasseerd en was kerngezond. Moeder van twee kinderen. En nu wordt ze, zacht uitgedrukt, beperkt door deze ziekte. Een ziekte waar nog heel veel onderzoek naar gedaan moet worden.

Daarom besloot ik, na een gevoel van machteloosheid en toch ook boosheid, om mij op te geven als collectant. Dat is het minste wat ik kan doen. De collecte is deze maand, voornamelijk in de week van 22 tot en met 27 november.

Ik wil je dan ook vragen om wat te geven. Hiermee draag je bij aan coaching, voorlichting en financiering van wetenschappelijk onderzoek.

Sta eens stil bij jouw bewegingsvrijheid. Dat kan een dankbaar moment zijn…

Donating blessings, Marielle

doe eens gek op 12-12 om 12:12…

Soms ontstaat er ineens een juweeltje van een idee. Zo ook vorig jaar. In het mooie, optimistische brein van Mienke van Rozen. Zulke ideeën leven voort. En ik bedacht me dat ik dat natuurlijk ook op mijn kruimelpad kan delen! :) Ik hoop dan ook dat je meedoet en het wilt doorvertellen. Het is namelijk echt geweldig leuk om te doen. Of nee, zo kan ik dat niet stellen. IK vind het geweldig leuk om te doen :) Ik hoop jij ook:

12-12/12:12! Het moment waarop jij de mogelijkheid hebt om een onbekend persoon te verrassen met een aardigheidje.

Hoe doe je mee? Op zondag 12 december loop je de wijde wereld in met een kadootje. Dat kan van alles zijn: een zelfgebakken cake, een mooie tekening, een enkele bloem... wees creatief. Dit aardigheidje geef je aan de eerste de beste onbekende die je tegenkomt. Dat kan een straatkrantverkoper zijn, een snelle zakenman, de hangjongere, een hoogbejaarde dame, een moeder met een schare kinderen... iedereen komt in aanmerking.

Als je wilt, kun je er een briefje of kaartje bij doen waarop je in je eigen woorden uitlegt wat 12-12/12:12 is en/of de website www.12121212.nl vermeldt. Op deze site kan iedereen, de gevers en ontvangers, zijn of haar ervaring delen. Geef om precies 12:12 uur je kadootje, en geniet.

Waarom zou je mee willen doen? Gewoon, om een voorbeeld te zijn in de huidige maatschappij. Om de verkilling tegen te gaan. Om plezier te beleven aan het kopen/maken, inpakken en weggeven van een aardigheidje. Om een onbekende te laten ervaren dat menselijkheid nog steeds bestaat. Het is een oefening in lef, in enthousiasme en spontaniteit.

Doe mee en laat de mensen om jou heen weten dat zij ook mee kunnen doen. Er is ook een Twitteraccount @12121212actie dat je kunt volgen.

Dit initiatief is trouwens niet commercieel. Geen enkel belang is ermee gemoeid. Geen TV, geen graaibakken bij de supermarktkassa’s waar je de tweede week van december een kant-en-klaar cadeautje uit kunt kopen. Deze actie is puur 1:1 – menselijk contact. Het kadootje komt van JOU!

Vorig jaar hebben circa 200 mensen meegedaan aan dit initiatief. Hopelijk worden het er dit jaar minstens 2000. Een mooie aanloop voor 2012... want dan zal het een landelijk bekend evenement zijn, waar minimaal 20.000 (of 12.1212!) mensen aan mee zullen doen. Hoe mooi, op 12-12-12 om 12:12 uur :)

Surprising blessings, Marielle

de beer en de wedergeboorte

Vorig jaar november zat ik nog in mijn ‘stal’ op de dam van een boerderij. In prachtig Hoogland-West. Het was een intense tijd. Verdrietig, wanhopig soms, maar ook vol verwachting en mooie, leuke & bijzondere momenten. Er lag een heel nieuw pad voor me open. Dat was ook het moment dat ik dit weblog begon.

En zo, via mijn kruimelpad, kwam ik bijna exact een jaar geleden op het pad van Yokkobears. Na het lezen van al die verhalen en het zien van de foto’s, wist ik ineens heel zeker dat ik zo’n beertje wilde. Ik zag het als een soort wedergeboortebeer. Daar ben je tenslotte nooit te oud voor ;-) Ik schreef Fleur en zij ging voor mij, heel intuïtief, aan de slag. En zo werd in haar bijzondere atelier mijn beertje geboren.

Maar door omstandigheden, zoals verhuizingen en het zoeken naar werk, kwam het er vervolgens niet van het beertje hier heen te laten komen. Tot afgelopen week. En eigenlijk had ik ook geen mooier moment kunnen bedenken. Want de wedergeboorte is in volle gang :)

Misschien denk je nu toch: "een beer? hoe oud ben je ook alweer?",
maar voor mij is ze speciaal. Ze heeft een hart en draagt de herinnering aan een belangrijke fase in mijn leven. En de verwachting. Aan de mooie dingen en mensen die mijn pad nog gaan kruisen. En ooit hoop ik haar door te mogen geven aan een heel speciaal iemand…  Ik vind het een adembenemend (voor)uitzicht :)

Rebirth blessings, Marielle

    

pompoensoep

Dit recept had ik op een forum geplaatst en al enkele keren uitgeschreven voor familie en vrienden, maar bedacht me dat ik het natuurlijk ook net zo goed op mijn kruimelpad kon zetten. Dus bij deze. Omdat het zo'n lekkere én simpele versie is ;-)

Wat heb je nodig: 

• 1 a 2 (kleine) pompoenen (1 pompoen is genoeg voor 4 personen)
• rode linzen (2 a 3 handen vol)
• pompoenpitten (1 a 2 handen vol) (je kunt beter niet de pitten van deze pompoen gebruiken)
• 2 uien
• 4 tenen knoflook (of naar eigen smaak de hoeveelheid bepalen)
• 1 of 2 groentebouillonblokjes
• korianderpoeder (ketoembar)
• kruidnagelpoeder
• peper & zout
• olijfolie

• en een staafmixer

Hoe bereid je de soep:

- Snij de pompoen(en) doormidden en lepel de pitten en 'draderige zachte prut' uit. Snij vervolgens de pompoen in meer kleinere stukken. Je hoeft 'm niet te schillen! Snij wel de vieze plekjes weg als deze er zijn.
- Fruit in de soeppan de gesneden uien (in een klein beetje olijfolie) en bestrooi deze alvast met wat koriander- en kruidnagelpoeder
- Gooi ook de doormidden gesneden tenen knoflook erbij (hoef je niet helemaal klein te snijden, komt later, met de staafmixer)
- Doe water in de pan en gooi daarin de rode linzen en de stukken pompoen (met schil!) (pompoen mag nog net iets boven het water uitkomen)
- Laat dit zo'n 20 à 30 minuten zacht pruttelen
- Rooster intussen de pompoenpitten in een koekenpan (nog niet in de soeppan doen)
- Na 20 à 30 minuten zet je de staafmixer in de pan.. het duurt even, maar na een tijdje trekt alles naar de staafmixer en heb je ineens een 'gladde' soep
- Gooi nu ook de geroosterde pompoenpitten erbij en ga nog even door met de staafmixer
- Voeg er nu nog water, een groentebouillonblokje (of 1,5 à 2 voor een heel grote pan soep), korianderpoeder, kruidnagelpoeder en peper & zout naar eigen smaak aan toe (kijk uit met water, de soep is snel in "één keer" te dun)
- En tadaaaa.. je soep is klaar!

De hoeveelheid water hangt natuurlijk af van de hoeveelheid soep die je wilt maken en hoe dik. Wil je echt een heel grote pan maken, kies dan voor 2 (of 1,5) pompoenen en 2 (of 1,5) bouillonblokjes. Maar in principe heb je voor 4 personen aan 1 pompoen en 1 bouillonblokje (ruim) voldoende.

Ook kun je natuurlijk ná het mixen nog wat uien en knoflook toevoegen, maar ik vind het wel lekker als je alles met de staafmixer hebt bewerkt. Je krijgt dan een egale, een beetje korrelige structuur.

Ook zonder de pompoenpitten is het nog steeds een heerlijke soep trouwens. Dit meld ik, omdat pompoenpitten niet altijd even makkelijk verkrijgbaar zijn. In supermarkten vind je ze vaak bij de reform-afdeling of bij de 'speciale buitenlandse artikelen'-afdeling (geen idee of daar een naam voor is) ;-)

Tasteful blessings, Marielle



PS: mijn weblog is nu ook te bereiken via www.magischecirkel.nl en dat vind ik enorm leuk, aangezien "De Magische Cirkel" de naam wordt van mijn nog niet-bestaande eigen praktijk. Ooit ;-) Later meer over de meervoudige betekenis en symboliek achter deze naam.

de oogst, het zaadje en de sprinkhaan

Na een prachtige viering van de herfstequinox, oftewel Mabon, waarbij we met ruim twintig man (of eigenlijk vrouw, en één man) onze dankbaarheid voor onze symbolische oogst uitspraken en ons klaarmaakten voor de stilte tot Samhain, had ik het gevoel weer heel dicht bij de natuur en haar cyclus te staan. Altijd als de R in de maand verschijnt voel ik die verbondenheid heel sterk. Maar op de één of andere manier verdwijnt deze ook altijd weer, samen met die R. Als sneeuw voor de zon. Tijd om deze persoonlijke cyclus maar eens te doorbreken.

De aanvang van de herfst voelde deze keer sowieso al groots en verwachtingsvol. Alsof ik opnieuw op een nieuw punt beland ben. Mijn grootste oogst uit het afgelopen jaar bestond uit het inzicht, de kracht én de noodzaak om beter dan ooit tevoren bij mezelf te blijven, naar mijn innerlijke stem te luisteren en in actie te komen. Mijn huidige omstandigheden dagen me daarin ook nog eens enorm uit. Dat móet wel ergens goed voor zijn..

Ik merk dat bij mezelf blijven alleen al een behoorlijk actieve bezigheid is. ‘Blijven’ is ‘bij jezelf’ toch veel minder passief dan dat het woord doet vermoeden. Ik ben heel gevoelig voor de impulsen van buitenaf. Vergelijkbaar met een jonge hond zeg maar ;-) Vandaar dat mijn innerlijke stem zo belangrijk is. En wanneer dat lukt, dat blijven bij- en luisteren naar mezelf, (pas) dan ben ik onderweg en gaat de rest van mijn reis (of sprong) haar natuurlijke zelf.

Dus ik stemde af en luisterde. En besloot mijn natuur een handje te helpen.

Ik ga, naast psychologische astrologie en spirituele ontwikkeling, nog een opleiding volgen. Van een jaar en een dag. In Appelscha (alleen al van die plaatsnaam hou ik). Vandaag was de open dag / kennismaking en ik had er enorm veel zin. Vanochtend heel vroeg stond ik samen met de zon (innerlijk) stralend naast mijn bed.

Vlak voordat ik vertrok dook er naast mijn spiegel een sprinkhaan op. Weer een dankbaar momentje :) Want zegt ‘men’ niet dat wanneer er een sprinkhaan aan jou verschijnt, je op het punt staat een grote sprong voorwaarts te maken. Vooral wanneer je luistert naar je innerlijke stem?.. En dàt naast mijn spiegel! Tjee, wat een symboliek ;-)

Mijn innerlijke stem vroeg halverwege mijn reis naar Appelscha om aandacht. Dus ik luisterde uiteraard goed. Dat gaat me sowieso gemakkelijk af tijdens het autorijden, maar toch.. voor je het weet is ze weg en denk je dat je het je verbeeld hebt. Maar ik was alert vandaag. Dus ik checkte nog maar eens even alle gegevens voor die dag. Toch ineens met een lichtelijk onrustig voorgevoel. Adres: check. Tijd: check. Datum: … 2 oktober.. 2 oktober?? Niks alert.

Ik was vergeten te luisteren naar de stem van de kalender. 

Maar ik geloof dat niets voor niets gebeurt, dus deze vergissing zal ongetwijfeld een reden hebben. Al was het alleen maar de tijd en inspiratie die ik hierdoor kreeg om eindelijk weer eens een blog te schrijven :) En Appelscha zit in mijn knapzak.

Hoppy blessings, Marielle

a joyful & magic midsummer

I am the fire that burns within your soul
I am the holy light that fills and makes you whole
I am the flame within, that never dies
I am the sun that will ever arise

(Chorus)
Power of the sun, we honor you this night,
leap across the fire to keep our spirits bright
Power of the sun, fire in the night,
leave behind, that which blinds, to restore our sight

I am the fire that clears away the old
I am the holy light that guides you to your soul
I am the flame of love for which you yearn
I am the sun that will always return

de taal van je lichaam

De taal die je het meest eigen zou moeten zijn, maar soms zo moeilijk te verstaan is, of 'gewoon' genegeerd wordt. Om verschillende redenen...

Afgelopen twee maanden: ik had keelpijn die maar niet over ging. Die keelpijn had ik al sinds eind maart, vlak voor mijn verhuizing. Het was een virus (en dus geen ontsteking) en moest overgaan met rust.. Dat met die rust wilde tijdens en na mijn verhuizing niet zo héél goed lukken, dus de keelpijn bleef. Ruim een maand geleden ben ik daarom maar voor het eerst in mn leven begonnen aan anti-hooikoorts-pilletjes (Aerius) die ik na mijn laatste ziekenhuisbezoek mee had gekregen, want wie weet was mn lichaam wel gewoon aan het knokken tegen de hooikoorts en had het geen tijd en energie over om mn keelpijn te genezen (dat vond ik eigenlijk best heel mooi gevonden van mezelf) ;-). Direct daarna kreeg ik rare uitslag op mn lichaam die zich in een enorm tempo uitbreidde: rode niet-jeukende vlekjes, alsof ik de mazelen had. Dus ik stopte, ook op aanraden van de huisarts, met de pilletjes. Maar de hoeveelheid vlekjes bleef ook daarna alleen maar toenemen. Ik heb vervolgens maar gewacht tot mijn UMC-bezoek een week later (nog vanwege de notenallergie) en daar heb ik de vlekjes aan de huidarts/allergoloog laten zien - het bleek tot mijn grote verbijstering volgens haar eczeem. Een oude bekende. Die ik niet had herkend. Ik kreeg hormoonzalf mee, waarmee ik me twee keer per dag in moest smeren en waar ik niet blij mee was (maar waarmee ik op mn 18de binnen een week van mn eczeem af was, dus 'dan maar..') Ook werd er die dag bloed afgenomen om te kijken in hoeverre het eczeem in mn bloed aanwezig was en er werd een afspraak gemaakt bij het eczeemspreekuur, waar ik ook een maatschappelijk werkster toegewezen zou krijgen (niet alleen om mij te vertellen dat ik er ook met eczeem wezen mag, maar ook voor praktische tips hoe om te gaan met onrustige tijden) De allergie-krasjes-test waar ik eigenlijk voor kwam en het maken van een afspraak voor de provocatietesten werd uitgesteld vanwege mijn onrustige huid... Wel mocht ik weer beginnen met Aerius.

Ik heb mezelf drie weken lang twee maal daags ingesmeerd met hormoonzalf: de vlekjes bleven zich uitbreiden. Het kwam als oud psychisch zeer uit mijn huid kruipen en ik raakte in een soort blinde paniek. Maar ik moest en zou dit angstige gevoel en de herinnering aan wat eczeem met je doet gaan oplossen met positieve gedachtes en liefdevolle meditaties (daarover had ik het voornamelijk in mn blog ‘intentiewaarde’). Toch bleef er ergens iets knagen: er klopte iets niet.. Maar angst had helaas tòch nog de overhand en overschreeuwde, samen met de vlekjes en de oorsuizingen en duizelingen die zich ook hadden toegevoegd aan de algehele malaise, mijn intuïtie en gezonde verstand.

Totdat mijn keelpijn, die al die tijd was blijven sluimeren, weer enorm op kwam zetten. Toen pas werd ik wakker van mijn inwendige alarmbellen: die rode vlekjes hadden iets met mijn keelpijn te maken! Al vond ik het een vreemde combinatie, ik wist het ineens zo goed als zeker. Een paar dagen later kon ik bij de huisarts terecht. Ik vertelde hem van mijn UMC-bezoek, de diagnose, de hormoonzalf en mijn keelpijn en liet hem vervolgens mijn roodgevlekte lichaam zien. "Och meisje.. daar valt toch niet tegenop te smeren en zeker niet met hormoonzalf.. dit is helemaal geen eczeem?!". In mijn keel bleek een flinke keelontsteking te broeden... de virale infectie van maart was overgegaan in een bacteriële, en vanwege verwaarlozing was heel mijn lichaam hier slachtoffer van geworden.

Voor het eerst in mijn leven was ik blij met een antibioticakuur (deze keer was 'ie heftig: 4 maal daags een penicilline caspule) en alle bijkomende bijverschijnselen. Binnen drie dagen was ik van alle vlekjes (en de keelpijn uiteraard) af. De uitslag van mijn bloedtest was inmiddels ook bekend en ik werd gebeld door het UMC: het eczeem in mijn bloed was relatief laag. Goh.. Toen ik vertelde dat ik zelf al had geconstateerd dat het geen eczeem was en ik inmiddels aan de antibiotica zat, zei ze, werkelijk waar (!) "Ja toen je weg was vroeg ik me al af of ik je niet te snel naar huis had gestuurd met de diagnose 'eczeem', omdat het toch ook wel een bacteriële of virale infectie* had kunnen zijn. Ik had je er nog over willen spreken. Mijn excuses dat ik dat vergeten ben" (...) (* ze had er een duurder woord voor, maar dat weet ik niet meer, het rijmt op eczeem iig) ;-)

Waarom dit lange verhaal over mijn kwaaltjes? Omdat er een moraal in zit ;-)  Luister naar je gevoel, je intuïtie en je eigen lichaam! Al klinkt dat stemmetje nòg zo ver weg. En zelfs als een arts je iets voorschrijft, neem het niet klakkeloos aan. Je weet echt zó veel meer dan je zelf soms vermoedt..

Healthy blessings, Marielle

levensloop

Aan een picknicktafel te midden van een zo goed als verlaten stukje overweldigende natuur had ik het met drie vriendinnen over grote en minder grote levenskwesties. De tijd vloog voorbij. En daar ergens middenin schoof zij voorbij. Heel langzaam. Het deed iets met me, maar wat precies weet ik niet. Het was zo krachtig en tegelijkertijd zo nietig. Zo tijdloos en tegelijkertijd zo vergankelijk. Zo ver weg en tegelijkertijd zo dichtbij. Zo onbeduidend en tegelijkertijd zo veelbetekenend. Het was zó mooi. Ik wilde het vereeuwigen, maar ik was te laat, hoe langzaam het ook ging. Alsof alleen míjn tijd even stil had gestaan. De avond ging door. Maar ze kwam terug. Deze keer was ik niet te laat. Maar de exacte symboliek heb ik niet kunnen vatten.

Timeless blessings, Marielle

vet- en lichtbollen

Op 'onze' aarde heb je plekken waar het energieveld heel erg hoog is. Het schijnt dat ik momenteel op zo'n plek woon. Ik moet ook eerlijk zeggen: er hàngt hier iets.. Echt apodictisch (zó’n mooi woord) voelbaar. Het is ook niet zo gek als je bedenkt dat ik zo goed als naast het Engebergje (Enghenbergje) woon, een grafheuvel die is overgebleven uit de late steentijd (2500-2000 voor Christus). Over deze grafheuvel bestaan vele volkssagen. Ik heb ze nog niet kunnen achterhalen. Wel weet ik dat deze grafheuvel tot één van de krachtplaatsen van Nederland behoort.

Terug naar nu: de kraai landde vandaag weer even op mijn balkon (ik heb nieuwe bollen gekocht). Zo snel, dat het me alleen lukte dit beeld op mijn netvlies vast te leggen. Ik vind het zó bijzonder: zo’n grote vogel, zó dichtbij. Met mijn camera (mobiel) in de aanslag ging ik wat alerter in de zon zitten. En zowaar.. het lukte me alsnog. In de verte en in vogelvlucht weliswaar. Maar toch.

Op mijn tweede foto verscheen echter tot mijn grote verbazing iets heel anders. Lichtbollen. Orbs lees ik net. Nu mag jij het zeggen: gewoon iets technisch of  bestaat het gezelschap waarin ik me bevind uit meer dan alleen de vogels en Yula?

Luminous blessings, Marielle

een pittig geschenkje uit de hemel

Volgens mij heb ik een kadootje gekregen. Of een aanmoediging. Het lag een paar dagen geleden zomaar ineens op de rand van mijn balkon. En het kan eigenlijk bijna niet anders dan dat het daar door een vogel is neergelegd: een halve maar nog steeds behoorlijk grote pit. Een koolmeesje zou zich er een breuk aan getild moeten hebben, maar dan is het is vast óf van de Vlaamse gaai, óf van de twee enorme en gìtzwarte kraaien die hier in de hoge boom een nest hebben (en waarvan er laatst één, luid krassend, de gaai van mijn balkon wegjaagde, wat echt heel ontzagwekkend was om van zo dichtbij te zien en te horen). En daar houdt mijn 'rationele fantasie' helaas op: ik kan niets of niemand anders bedenken. Maar ik vind het zo ook al een heel mooi verhaal. En de pit wordt met de dag roder aan de bolle kant. Dat laatste heeft vast een biologische verklaring. Maar ik vind het hele gebeuren al met al zó bijzonder, dat ik de pit inmiddels dankbaar op mijn altaartje heb gelegd ;-) En morgen zal ik de inmiddels lege pindazakjes vervangen.

Feathered blessings, Marielle

 

Volledig album bekijken