Met een warme & kleurige muts, dikke jas, wollen poncho, schapenwollen uggs, fiets en de Amnesty-collectebus heb ik vandaag glibberend (en toch nog bibberend) de diepere schoonheid van het platteland aanschouwd. Op een enkeling na
(die, vól overtuiging, carnaval toch net even wat belangrijker vond dan de mensenrechten) was men gul, hartelijk en sociaal. De één wat uitgebreider van stof dan de ander, maar de portemonnee verscheen altijd. Ik werd er, om meerdere redenen, ongelofelijk blij van. Het bracht niet alleen veel op voor Amnesty, maar ook voor mij. Ik heb twee thee*-adresjes erbij
(men schatte mij 10 jaar jonger, anders was 't misschien een borreladres ;-)). Nieuwe jeugdige vriendjes en vriendinnetje gemaakt
(zouden het de uggs zijn geweest?). En misschien, héél misschien, wel een stacaravan als nieuwe woning. De 37-jarige eigenaar was er niet, dus het blijft nog éven spannend. En.. volgens zijn tante
(die open deed) zou hij wel eens dé nieuwe ontluikende liefde van mijn leven kunnen zijn. Je weet het natuurlijk nooit ;-) Hoe dan ook: ik ben benieuwd welke nieuwe en mooie avonturen deze collecte tot gevolg heeft. Wereldwijd en in mijn eigen kleine en toch best wel veilige wereldje… :)
Grateful blessings, Marielle
